In the land of the Kiwi's

Dag lieve zoon, dag lieve poes, dag andere lieve poes wij gaan naar New Zealand naar de lieve dochter!
Na een vlucht van 11 uur kwamen we aan in Hong Kong. Beetje gaar natuurlijk, maar we hadden een daglounge dus konden we even douchen dat was lekker. We hadden toch een tussenstop van 14 uur en gingen de stad in. Onderweg zagen we de enorme flatgebouwen van ongeveer 60 verdiepingen hoog, niet gewoon meer. De grond is daar duur dus worden de flats heel hoog gebouwd. In de stad overviel ons de klamme hitte, het was er 36 graden en het is daar zo druk en zoveel verkeer dat ik me af vroeg hoe de mensen daar kunnen leven. We hebben toch nog een flinke wandeling gemaakt. Ook zagen we een soort slager over de drukke weg tussen de auto's en trams lopen met een grote bak vlees en een paar monniken. Anyway, op een gegeven moment waren we klaar en zijn we weer terug naar onze koele lounge gegaan. Echt geen energie meer om nog iets te ondernemen.
En toen na weer eens 11 uur vliegen, kwamen we eindelijk in Auckland aan. Owow, we dachten nog maar aan 1 ding : zo snel mogelijk Rosella zien!! Half rennend hobbelde we de douane door, wat? Oh hier zijn onze paspoorten, ren, ren, wat nu weer? Schoenen moeten jullie die zien? Huh? Ja ze zijn hier erg bang voor vervuiling van hun land van buitenaf. Stel je voor 1 zandkorrel of een beetje aarde uit Nederland, kan zo heel New Zealand besmetten. Gelukkig had ik zoiets al op Intenet gelezen, dus extra goed de wandelschoenen geborsteld. Hier de schoenen, wat? Goed? Ja natuurlijk zijn ze goed, geef nou maar hier en we propte ze snel weer in de koffer. Ren, ren, de gangen door, de schuifdeuren gingen open en daar zat ze (ze hebben daar een soort tribune voor de aankomsthal)...onze Sellie!! Eindelijk na al die maanden. Wij: Sellieeeeee!! Zij: Pappieee, mammieeee!!! Dikke knuffel, huilen, lachen, he heerlijk om haar weer vast te kunnen houden. Oh wat waren we blij!!
Vandaag de eerste echte dag in New Zealand. We hadden goed geslapen en gingen gezellig naar beneden om lekker te ontbijten. We vroegen enthousiast waar we konden aanschuiven maar toen bleek dat de bak met bananen en mueslikoekjes die ze de avond ervoor naar onze kamer hadden gebracht het ontbijt was. Ok dan. We hadden bijna alles al opgegeten dus zijn we naar de haven gegaan en hebben daar lekker buiten in de zon ontbeten. Daarna gingen we met ons gehuurde Toyotaatje op weg naar Waipoua Forrest om de Kauri bomen te zien. Deze zijn ongeveer 2000 jaar oud en zo'n 50 meter lang. De zon scheen en de Eagels zongen uit de radio 'Take it to the limit' daar reden we door het prachtige landschap en zaten we gewoon gelukkig te zijn en te genieten. Na zo'n drie uur rijden met veel haarspeldbochten waren we aangekomen. Hie bleek ook weer hoe zuinig ze op hun natuur zijn. Voordat we het bos ingingen moesten we eerst onze schoenen afborstelen, bang om vervuilde aarde het bos in te krijgen. Maar alles was de moeite waard, het was een hele mooie wandeling met heel veel mooie enorm grote bomen van 50 meter lang en ze zijn ongeveer 2000 jaar oud.
De volgende dag was Queen Elizabeth jarig en omdat New Zealand van haar is, was het die dag een feestdag. Daar is trouwens niet veel van te merken, alleen dat er wat winkels dicht zijn. Een heel verschil met Nederland, maar misschien is Elisabeth gewoon niet zo'n feestbeest. We gingen we naar Rotorua, Daar was ons volgende hotel en we gaan daar naar de Maori's. Bijna alle plaatsnamen hier zijn in het Maori (de oorspronkelijke bewoners van New Zealand) en daarom zo lang en moeilijk uit te spreken, zoals Wairarapa of Horrowhenua. We zijn door Hobbiton gereden, dat is een gebied waar de film The Hobbit en een deel van de film Lord of the Rings zijn opgenomen.
Trouwens het symbool van New Zealand is een Kiwi. En dan niet het fruit, maar een vogeltje. Een klein bruin vogeltje met een boggel en een lange snavel, eigenlijk een onogelijk beessie, die niet kan vliegen maar alleen kan lopen. Ook daar zijn ze heel zuinig op. Je ziet soms borden langs de weg met een waarschuwing dat ze over kunnen steken. En dat je op je hond moet passen, want die zien ze als een leuk speeltje en bijten ze dood. New Zealanders noemen ze ook Kiwi's.
's Avonds zijn we naar de Maori' gegaan, daar hebben ze alles uitgelegd over hun wapens, hun leefgewoontes en hun dansjes. Die zijn nogal heftig met veel geschreeuw en gestamp en dan hun gezichten vol met tattoos, wel heel gaaf. Je moet maar eens op Youtube kijken naar het rugbyteam van New Zealand, die beginnen iedere wedstrijd met een stukje van zo'n dans. Daarna hebben we Hangi gegeten, dat is een traitionele maaltijd. Dat maken ze klaar in een kuil onder de grond die ze verwarmen met stenen en daar wordt alles in gestoomd. Kippen, zoete aardappelen en allerlei groentes en rijsteprutjes. Het was nog lekker ook.
Het valt mij echt op hoe vriendelijk de mensen hier zijn. Als je ergens iets besteld of iets koopt is het standaard: Hello love, can I help ya? En als je weggaat: Bye sweet, have a nice day. En een keer stonden we buiten de auto even op de landkaart te kijken, toen liep er iemand langs en die vroeg meteen: Are ya lost, can I help ya? Dat accentje ook.
Iedereen heeft hier recht op gratis water, omdat het zomers bloody hot kan zijn. Aardig he. En ze hebben ook veel openbare toiletten, omdat niet ieder koffietentje ofzo een eigen toilet heeft. De openbare toiletten kosten ook niks en zijn altijd brandschoon.
Het is hier nu bijna winter, maar overdag lopen we gewoon in een tshirt. Dan is het volgens mij iets van 20 graden. Alleen als de zon onder gaat, dat is om 17.30 uur, dan wordt het heel koud. Maar we zitten nu nog op het Noordereiland. Het Zuidereiland is kouder, daar zijn ook Alpen en kan je skieen.
Het land is een groot natuurpark, echt zo bijzonder alles is zo puur.
We zijn op weg naar ons volgende hotel nog langs een waterval gereden, daar winnen ze stroom uit voor maar liefst 4 grote energiecentrales. De grootste van New Zealand.
En ze hebben veel warmwaterbronnen. Dat is een raar gezicht, het stoom komt overal uit, ook uit de putten op de straat.
Het eten is ook allemaal supervers en lekker. Ik heb net bijvoorbeeld een hartig taartje met gerookte zalm, asperges, ei en citroen gegeten, yammie.
Per dag rijden we zo'n 250 K's (=kilometers), ja ik gooi er af en toe gewoon wat New Zealands doorheen. Tenminste Luuk dan. Rosella is nog te jong, hier mag je vanaf je 21ste pas autorijden en ik ben er nog niet aan toe gekomen. Ze rijden hier nl links en dat heel raar met bochten en rotondes, maar Luuk heeft er geen enkel probleem mee. Onderweg is er zoveel te zien en te beleven, dat we veel tussenstops maken.